#vcenter 7 özellikleri

[tayfundeger]

New Post has been published on VMware Virtualization Blog

New Post has been published on https://www.tayfundeger.com/vsan-capacity-reserve.html

vSAN Capacity Reserve

Merhaba,

vSAN Capacity Reserve isimli bu yazımda sizlere, vSAN’ın yeni özelliklerinden biri olan vSAN Capacity Reserve hakkında detaylı bilgi vereceğim. Daha önce yazmış olduğum vSAN makalelerine aşağıdaki linkten ulaşabilirsiniz.

https://www.tayfundeger.com/kat/VSAN

Daha önceki makalelerimde sürekli belirtmiştimdir. vSAN kullanıyorsanız doluluk oranlarına dikkat etmeniz gerekiyor. Kapasitenin %25 veya %30 ‘unu boş bırakmanız gerekiyor. Bunun sebebi aslında hem rebuild işlemleri hemde policy üzerinde yapacağınız bir değişiklikte free alan’ın azalmasına sebep olmasından kaynaklanıyor. vSAN rebuild, repair gibi işlemlerde free alanı kullanır. Hatta bu konu ile ilgili yazmış olduğum yazılara aşağıdaki linkten ulaşabilirsiniz.

VSAN – Resyncing Objects

SAN ve Arıza Senaryoları

VSAN – Advanced Options

vSAN Capacity Reserve

vSAN cluster’ında bir ESXi host’un down duruma gelmesi durumunda rebuild işlemi başlayacağı için bu free kapasite kullanılır. VSAN 7 U1’den önceki sürümlerde, önerilen free space’in takip edilmesi için vCenter Server alarm’larından veya vROPS gibi ürünlerden faydalanmak zorunda kalıyoruz. vSAN 7 U1 den itibaren artık bu free space’i özel olarak takip etmemize gerek bulunmuyor. vSAN ile birlikte gelen Reserved Capacity özelliği sayesinde,  kapasitenin kritik değerleri aşmasını önlenmesine olanak sağlıyor.

Yukarıda da belirttiğim gibi rebuild ve repair işlemleri için free space kullanılırken, Storage Policy üzerinde değiştireceğiniz bir object konfigurasyonundan kaynaklı free space’i de kullanabilirsiniz. Örneğin disk kopyasını değiştirmeniz durumunda free space’de değişim olur. Çünkü var olan virtual machine’in disklerinin farklı bir diske senkronize olurken free space’in bir miktarını kullanır. Free space’i etkileyen bu şekilde etkenler bulunuyor iken, reserved capacity tam burada işimize yarıyor.

vSAN Capacity Reserve aktif etmenin 2 farklı yolu bulunuyor. İsterseniz vSAN cluster’ını seçip Configuration > vSAN Services Enable Capacity Reserve butonuna basabilirsiniz. İsterseniz de Monitor > Capacity bölümüne giriş yaptığınızda aşağıdaki bir ekran ile karşılaşırsınız.

vSAN Capacity Reserve

Burada, You can enable operations and host rebuild reserve yanında yer alan Configure butonuna basıyoruz.

Enable Capacity Reserve bölümüne giriş yaptığımızda karşımıza 2 adet seçenek çıkıyor.

Operations reserve: vSAN’ın cluster’daki internal işlemlerini yürütmek için ihtiyaç duyduğu alanı görüntüler . Kullanılan alan işlem eşiğini aşarsa, vSAN düzgün çalışmayabilir. Örneğin storage policy üzerinde bir ayar değiştirceksiniz ve bu değiştirdiğiniz ayar sonucunda vSAN cluster’ı içerisinde bulunan virtual machine dosyalarının senkronizasyon edilmesi gerekecek. Bu gibi durumlarda Operations reserve seçeneğini aktif durumda olur ise altyapımızı riske atmadan sorunsuz bir şekilde işlemlerimize devam edebiliriz.

Host rebuild reserve: Host rebuild reserve ise, bir ESXi host’un kapasitesine göre ayarlanmıştır. Bir vSAN Cluster’ında bir ESXi host arızalanırsa veya down olursa diyelim, böyle bir durumda üzerindeki diskleri kullanamaz ve bundan dolayı vSAN cluster’ındaki depolamaya katkıda bulunamaz. Bu gibi durumlar oluştuğunda cluster’da repair/rebuild işlemleri başlanır. Bu konu ile ilgili yazmış olduğum makalelere yukarıdaki linkten ulaşabilirsiniz. Rebuild/Repair işlemlerinin yapılabilmesi için bir kapasiteye ihtiyaç bulunmaktadır. Eğer bu kapasite bulunmaz ise rebuild/repair işlemleri başarısız olablir. Host rebuild reserve sayesinde bu gibi kapasite ihtiyaçlarını kontrol etme imkanına artık sahibiz. Bu özellik default olarak devre dışıdır. Özelliği aktif edebilmek için Operations reserve’i ilk olarak aktif etmeniz gerekmektedir.

Capacity Reserve’i aktif etmezseniz, kapasitenin tükenmesi durumunda virtual machine’lerin oluşturulmasını veya virtual machine’lerin çalışması engellenir. Capacity Reserver’i aktif ederseniz, vSAN eşik sınırlarına ulaştıktan sonra bile virtual machine’den gelen IO talepleri karşılanmaya devam eder. Capacity Reserve etkinleştirdikten sonra, cluster’daki disk alanı, sağlık uyarılarını ve kapasite kullanımını izlemeli ve kapasite kullanımını eşik sınırlarının altında tutmak için uygun eylemleri gerçekleştirmelisiniz.

Bu özelliği kullanabilmeniz için bazı gereksinimleri karşılamanız gerekiyor. Capacity Reserve’i; Stretched Cluster, fault domain, ROBO Cluster ve vSAN Cluster’ı 4 node’dan az ise bu özelliği kullanamazsınız. Ayrıca vSAN Cluster’ında eşik değerinden yüksek bir kapasiteye sahipse zaten Capacity Reserve’i aktif edemezsiniz.

vSAN ‘ın yeni sürümleri ile birlikte sürekli yeni özellikler gelmeye devam ediyor. Capacity Reserve özelliğide vSAN ortamımı hem güvenli bir şekilde yönetmemize hemde operasyonel işlemler için gerekli tahmini boş kapasitenin dinamik olarak hesaplanmasını sağlıyor. Ayrıca cluster’ın kritik kapasite koşullarını aşmasını önlemeye yardımcı olduğu gibi güvenlik ve sağlık kontrollerinide kullanılmasına olanak tanıyor. vCenter Server üzerinden kritik kapasite koşullarını aşmasını önlemeye yardımcı olması oldukça güzel bir özellik. Çünkü yukarıda belirtmiş olduğum gibi ESXi host’un down olması durumunda gerekli olan rebuild işlemlerinde kullanılacak kapasiteyi hesaplaması önemli. Manuel olarak hesaplamak isteseniz farklı parametreleri toplamanız gerekir.

Bu özelliğin default olarak devre dışı geldiğini tekrar belirtmek isterim. Eğer free kapasitesiniz yeterli seviyede ise, yani %90 kullanım oranı bulunmuyor ise bu özellikleri aktif hale getirebilirsiniz.

Umarım faydalı olmuştur.

İyi çalışmalar.

[tayfundeger]

New Post has been published on

New Post has been published on https://www.tayfundeger.com/vcenter-server-7-yenilikleri.html

vCenter Server 7 Yenilikleri

Merhaba,

vCenter Server 7 Yenilikleri ile ilgili bu yazımda sizlere vCenter Server 7 ile birlikte gelen yeni özelliklerden bahsedeceğim. vSphere 7 ile birlikte gelen yenilikleri daha önce anlatmıştım. Bu yazılarıma aşağıdaki linkten ulaşabilirsiniz.

vSphere 7 Yenilikleri

vSphere 6.7 vs vSphere 7

VSAN 7 Yenilikleri

vCenter Server 7 Yenilikleri

vSphere 7 ile birlikte vCenter Server 7 üzerinde de önemli yenilikler geldi. Ben bu yeniliklere yukarıdaki linkte kısmen belirtmiştim. Bu yazımda doğrudan vCenter Server 7 ile birlikte gelen yeniliklerden bahsedeceğim. Öncelikle vCenter Server 7 ile birlikte gelen yenilikleri kısa başlıklar halinde yazalım ve ardından bunları detaylı olarak inceleyelim.

Öncelikle şunu söylemem gerekiyor, vCenter Server 7 ile birlikte artık Windows vCenter Server bulunmuyor. Artık yanlızca ve yanlızca vCenter Server Appliance kullanacağız. vCenter Server Appliance’in yönetimini yapmanız için linux bilmenize gerek bulunmuyor. Web arayüzü üzerinden tüm işlemlerinizi gerçekleştiriyorsunuz. Photos OS Linux v3.0 işletim sistemine sahiptir. vCenter Server 7 ile birlikte artık vSphere Web Client’da bulunmuyor. Artık tüm işemlerimizi vSphere Cient üzerinden yani HTML5 Client üzerinden yapacağız.

vCenter Server’in upgrade’ini yapmak için minimum vCenter Server 6.5 veya vCenter Server 6.7 versiyonunsa hip olmanız gerekiyor. vCenter Server Appliance yanlıca bir ESXi üzerine kurulduğu için ESXi sürümünün minimum ESXi Server 6.5 olması gerekir.

vCenter Server, vCenter Server 6.5 ve 6.7’den yükseltmeleri destekler, ancak vCenter Server cihazının temiz dağıtımı yalnızca ESXi ana bilgisayar sürümü 6.5 veya daha yenisinde desteklenir. ESXi 6.0’da vCenter sunucu 7.0’ı dağıtamazsınız.

vCenter Server Profiles

Update Planner

Upgrade & Converge

Multi-homing support

VM Template Management and Versioning

vCenter Server 7 Yenilikleri

vCenter Server 7 ile birlikte vSphere Client ‘da da bazı ufak değişiklikler yapıldı. vSphere Client’a login olduktan sonra Host And Clusters bölümünde vCenter Server’i seçtiğinizde karşınıza bu vCenter Server’in versiyon bilgilerini, en son ne zaman update edildiğini hatta en son alınan file based backup’ın zamanını bile görebilirsiniz. Bu oldukça güzel bir gelişme. Tek ekrandan tüm detaylara ulaşabileceğiz.

Gelen yenilikler hakkında detaylı bilgi vermeye başlayalım.

vCenter Server Profiles:

Önemli: Bu özelliği ESXi host profile ile karıştırmayınız.

VMware vCenter Server Profiles sayesinde, vCenter Server üzerindeki yapılandırmayı export edebilmeyi ve bunu farklı bir vCenter Server’a import etmemize izin veren bir API arabirimi sağlayan bir özelliktir. Oldukça güzel ve tercih edilecek bir özellik. Bu 4 farklı REST API kullanılarak gerçekleşir. Bunlar;

List

Export

Validate

Import

vCenter Server Profiles

List API, export edilebilen yapılandırmaların bir listesini çıkartır. Eğer isterseniz JSON olarak export edebilir ve gerekirse düzenleyebilirsiniz. Validate API, hedef vCenter Sunucusu ile ilgili yapılandırmanın kontrol edilmesine izin verir. Import API, istenen yapılandırma değişikliklerini istenen vCenter Sunucusuna almak için çalıştırılır.

vCenter Server Profiles

vCenter Server’a login olduktan sonra Developer Center altında API Explorer altından appliance’ı seçmeniz durumunda API’ları görebileceksiniz ve belirtmiş olduğum işlemleri yapabileceksiniz.

Update Planner:

vCenter Server 7 ile birlikte, lifecycle management yani yaşam döngüsü yönetiminde ciddi anlamda çalışma yapmıştır. Bu sayede hem ESXi hemde vCenter Server’in lifecycle management’ini yapabileceğiz.

Update planner, vCenter Server 7’de bulunan ve klasik update manager’in resmi olarak yerini alan yeni bir özellik olan vSphere Lifecycle Manager’in bir parçasıdır. Artık bu ürünü vCenter Server’in güncellemelerini gerçekleştirmek içinde kullanacağız. vCenter Server’in yaşam döngüsünü (lifecycle management) basitleştitrmek için Update Planner, güncellemeleri, patch’leri ve upgrade’leri yönetir.

Upgrade & Converge:

vCenter Server 7 ile birlikte External Platform Services Deployment artık desteklenmediği için tüm kurulum işlemlerinde yanlızca embedded seçeneği geçerli oluyor.

Upgrade & Converge

Basit bir işlem ile upgrade ve converge operasyonları gerçekleştirilebilir. Upgrade işlemi sırasında SSO domain’i external bir Platform Services Controller içeriyor ise upgrade işlemi sırasında PSC’ler embedded’a çevrilir, dönüştürülür. Upgrade sonrasında PSC’lerin decommisioning yapılması gerekmektedir. Zaten ilerleyen süre içerisinde bunun makalesini yayınlıyor olacağım.

Multi-homing support:

Bu yeni duyduğunuz bir kavram ancak beğeneceğinizi düşünüyorum. vCenter Server Appliance üzerinde artık birden fazla nic kullanabileceğiz. Normalde vCenter Server HA haricinde birden çok NIC desteklenmediği belirtilmişti. vCenter Server 7 ile birlikte artık çoklu uplink desteklenmektedir. Ancak sınırsız şekilde uplink ekleyemiyorsunuz tabiki 🙂 Maksimum 4 adet NIC ekleyebiliyorsunuz. 4 ‘den fazla ekleyebilirsiniz ancak support edilen miktar 4’dür.

Multi-homing support

Neden peki fazla nic eklememiz gerekiyor?

Bazı kuruluşların vCenter sunucusunu birden çok NIC ile yapılandırması gerekir. Bunun nedeni, özel bir yedekleme ağına sahip olmaları veya bir DMZ’nin ortak tarafında bulunan bir ESXi host’a erişmek istedikleri gerçeğinden kaynaklanmaktadır. Ayrıca, ayrı bir ağ gerektiren bazı 3. taraf izleme sistemleri olabilir.

Ek olarak NIC 1 artık VCHA için ayrılmış, rezerve edilmiştir.

VM Template Management and Versioning:

vCenter Server 7 ile birlikte bu özelliği çok beğendiğimi söylemek istiyorum. vCenter Server 7 ile birlikte template’lere verisyonlama özelliği geldi. DevOps kavramı hayatımızda artık bulunmaya başladı ve bize değişikliklerin izlenmesi ve sürümlendirilmesi gereğini hatırlattı. Github eğer kullanıyorsanız, buradaki versiyonlama veya sürüm değişikliklerini kayıt altına alma gibi işlemleri biliyorsunuzdur. vCenter Server 7 ile birlikte artık VMware bu konsepti Content Library içerisindeki Virtual Machine Template’lerinde kullanmaya başlayacak.

VM Template Management and Versioning

Bu yeni özellik sayesinde virtual machine’lerin template’lerini güncellemek için check-in ve check-out işlemlerini yapabilirsiniz. Template’leri kontrol etmek ve yeni yapılan değişiklikleri kayıt edebilir ve böylece template’leri versiyonlayabilirsiniz.

VM Template Management and Versioning

Template’ler üzerinde en az bir değişiklik yaptıktan sonra yapılan değişiklikleri görebileceksiniz. Burada yapmış olduğunuz donanım değişiklikleri vs hepsi versiyonlanacaktır. İsterseniz bu yönetim ekranlarını değiştirebilirsiniz. Content Library içerisindeki Virtual Machine Template’lerini bu özellik sayesinde sürüm kontrollerini yapabilirsiniz. Template üzerinden yeni virtual machine’ler oluşturabilir ve böylece kullanıma başlayabilirsiniz.

Son olarak sizlere vCenter Server 7 ‘nin Configuration Maximum değerlerini paylaşmak istiyorum.

vCenter Server (Standalone)

Hosts per vCenter Server: 250

Powered-ON VMs: 30,000

Linked mode vCenter Servers:

15 per SSO domain

15,000 hosts

Powered-on VMs: 150,000

vCenter server Latency:

vCenter Server to vCenter server: 150 ms

vCenter Server to ESXi host: 150 ms

vSphere client to vCenter Server: 100 ms

vCenter Server 7 ile birlikte güzel özellikler geliyor. Elbette bazı özellikleri belki kullanmış olduğunuz yapı gereği hemen kullanamayabilirsiniz ama ilerleyen zamanlar içerisinde kullanacağınıza eminim 🙂 Benim açıkcası bu sürümde en dikkatimi çeken özellik, Update Planner ve vLCM yani LifeCycle Management özelliği. Hatta bu konuya VSAN 7 Yenilikleri isimli makalemde değinmiştim.

vCenter Server 7 Yenilikleri ile ilgili aşağıdaki videoyu izleyebilirsiniz.

Ürün release olduğunda bu yenilikleri sizlere uygulamalı olarak anlatacağım.

Umarım faydalı olmuştur.

İyi çalışmalar.

[tayfundeger]

New Post has been published on

New Post has been published on https://www.tayfundeger.com/vsphere-7-drs-yenilikleri.html

vSphere 7 DRS Yenilikleri

Merhaba,

vSphere 7 DRS Yenilikleri isimli bu yazımda sizlere yakın bir zaman içerisinde duyurusu yapılan vSphere 7 ile birlikte gelen DRS yeniliklerinden bahsedeceğim. Daha önce vSphere 7 ile birlikte gelen özellikleri yayınlamıştım. Bunlara aşağıdaki linkten ulaşabilirsiniz.

vCenter Server 7 Yenilikleri

vSphere 7 Yenilikleri

vSphere 6.7 vs vSphere 7

VSAN 7 Yenilikleri

DRS yani Distributed Resource Scheduler. DRS’in eğer ne olduğunu bilmiyorsanız aşağıdaki link’i inceleyebilirsiniz.

DRS nasıl çalışır?

Objective 1.6 – Describe and differentiate among vSphere, HA, DRS, and SDRS functionality

vSphere DRS, VMware 2006 yılında çıkarmış olduğu efsane güzel bir özellik. DRS sayesinde cluster’ınızda bulunan virtual machine’ler performans problemlerinin önüne geçmek için farklı host’lara migrate edilir.

vSphere 7 DRS Yenilikleri

vSphere 7 ile birlikte DRS üzerinde çeşitli geliştirmeler yaşanmıştır. Daha önce yamış olduğun vSphere 7 makalelerinde bundan bahsetmiştim ancak bu makalemde biraz daha detaya gireceğim. vSphere 7 ile birlikte gelen DRS’e DRS 2.0 deniyor. DRS 2.0 ile birlikte ne gibi yenilikler geliyor, DRS 1.0 ile arasındaki fark nedir bunlardan bahsedelim.

vSphere 7 DRS Yenilikleri

Bir önceki DRS versiyonunda yani vSphere 7’den önceki DRS’lerde diyelim daha anlaşılır olur. Önceki sürümden hatırlayacağınız gibi, orijinal DRS cluster merkezlidir. Her 5 dakikada bir çalışır ve cluster çapında standart sapma modeli kullanır. DRS her 5 dakikada bir çalışır, cluster’ın snapshot’ını alır ve bunun neticesinde algoritmasını çalıştırır. DRS 2.0 ile birlikte artık DRS her 1 dakika da bir çalışacak ve çok daha hızlı işlem yapacaktır. vSphere 7’den önceki DRS’ler cluster’a odaklanırken, vSphere 7 ile birlikte gelen DRS 2.0 artık virtual machine’e daha çok odaklanmıştır. Bu çok önemlidir çünkü burada VM Score diye bir kavram karşımıza çıkıyor.

vSphere 7 DRS Yenilikleri

DRS bir virtual machine’i taşıyor peki taşımış olduğu yerdeki virtual machine’ler bundan nasıl etkileniyor? Yeni DRS mantığı, bu soruları ele alan çok farklı bir yaklaşım benimsiyor. ESXi host’da bir VM DRS puanı hesaplar ve virtual machine’e en yüksek VM DRS puanını sağlayan bir ESXi host’a taşır. Eski DRS versiyonundan en büyük farkı, artık ESXi host’un yükünü dengelememesidir. Bu, DRS’in ESXi host kullanımını daha az önemsediği ve virtual machine mutluluğuna öncelik verdiği anlamına gelir. VM DRS puanı da her dakika hesaplanır ve bu da kaynakların çok daha ayrıntılı bir optimizasyonuyla sonuçlanır.

DRS 2.0’da sunulan bir diğer özellik de uygun Network Yükü Dengeleme yani Network Load Balancing yapabilmesidir. vSphere 6.5 ile birlikte gelen yeni özelliklerden birtanesi vSphere DRS’in artık network’ude kontrol edebilme özelliğiydi. Evet, geçmişte ağ yükü üzerindeki dengeyi yükleme seçeneğimiz vardı, ama asla birincil öncelikte değildi. Bu, yalnızca CPU ve memory dikkate alındıktan sonra bakılan ikincil bir metrikti. Dolayısıyla, CPU veya memory açısından dengelemeye gerek olmasaydı, network kullanımına bile bakılamazdı. DRS 2.0 network ile birincil metrik, yani virtual machine’lerin gösterildiği gibi network kullanımını dengelemek için taşınabilecektir.

DRS Scalable Shares

DRS 2.0 ile birlikte vSphere DRS menüsünde karşımıza yeni bir bölüm çıkıyor. Scalable Shares seçeneği DRS 2.0 ile birlikte gelen yeni özelliklerden. Scalable Shares cluster düzeyinde veya resource pool düzeyinde yapılandırılır. Scalable Shares seçeneği, bir resource pool’daki virtual machine’lerin sayısına bağlı olarak diğer resource pool’lara kaynek sağlar. Scalable Shares‘i cluster düzeyinde veya resource pool düzeyinde aktif edebiliyorsunuz. VMware bunu daha çok resource pool seviyesinde kullanmanızı tavsiye ediyor.

Share değerleri ve resource pool ile ilgili daha önce bir makale yazmıştım. Bu makaleme aşağıdaki linkten ulaşabilirsiniz.

CPU/Memory/Disk Shares Değerleri

Neden Resource Pool Kullanılır?

Objective 1.7 – Describe and identify resource pools and use cases

DRS Scalable Shares

Share değeri High ve Normal olan bir resource pool oluşturduğunuzda, share değeri High olan resource pool’un değeri 8000 olur. Share değeri Normal olan resource pool’un ise 4000 değeri olur. Başka bir deyişle, High ve Normal share değerleri arasında 2: 1 oranı bulunmaktadır. Şimdi High share değerine sahip resource pool’da 8 virtual machine’iniz ve Normal share değeri olan resource pool’da 1 virtual machine’iniz var. Normal share değerine sahip resource pool’da tek bir virtual machine 8 adet virtual machine’in bulunduğu resource pool ile aynı kaynakları paylaşıyor. Kaynak yetersizliğinin olması durumunda veya öncelikli kaynak tahsis edilmeye başlandığında High share değeri olan resource pool daha öncelikli kaynak alacaktır. Ayrıca 8 adet içinde virtual machine olacağı için kaynak çekişme yoğunluğu daha yüksek olacaktır.

Scalable shares kullanarak DRS, resource pool’da bulunan virtual machine’lerin sayısına bağlı olarak resource pool’u otomatik olarak ayarlar ve böylece artık manuel olarak ayarlamanız gerekmediği için resource pool’u daha kullanışlı hale getirir.

vSphere 7 ile birlikte gelen DRS yenilikleri ile ilgili aşağıdaki videoyu izlemenizi tavsiye ederim.

Umarım faydalı olmuştur.

İyi çalışmalar.

[tayfundeger]

New Post has been published on VMware Virtualization Blog

New Post has been published on https://www.tayfundeger.com/vcenter-server-7-backup-nasil-alinir.html

vCenter Server 7 Backup Nasıl Alınır?

Merhaba,

vCenter Server 7 Backup Nasıl Alınır? isimli bu yazımda vCenter Server’in içerisinde gelen backup özelliği hakkında bilgi vereceğim. Daha önceki sürümler ile ilgili ben bir makale yazmıştım bu yazıma aşağıdaki linkten ulaşabilirsiniz.

VCSA 6.7 Backup Nasıl Alınır?

Ayrıca, vCenter Server 7 ile birlikte gelen özellikleri incelemek için aşağıdaki linki inceleyebilirsiniz.

vCenter Server 7 Yenilikleri

vCenter Server Appliance 6.5 ile birlikte gelen önemli yeniliklerden birtaneside kendi içerisinde bulunan yedekleme özelliğiydi. vCenter Server Appliance 6.7 ile birlikte ise bu backup’ları schedule edebiliyoruz.

vCenter Server 7 Backup Nasıl Alınır?

Eğer bir vmdk backup kullanmıyorsanız yani vCenter Server virtual machine’inin backup’ını vmdk olarak almıyorsanız, vCenter Server’in management arayüzüne login olup buradan otomatik olarak backup alınmasını sağlayabilirsiniz. Backup işlemi vCenter Server üzerinde bulunan tüm component’leri kapsar. Yani vCenter, PSC ve veritabanı gibi bileşenlerin backup’ları otomatik olarak alınır. Backup işlemi için ekstra bir tool kullanmanıza gerek bulunmamaktadır. vCenter Server 7 üzerinde bulunan backup özelliği sayesinde bu işlemi ücretsiz bir şekilde gerçekleştirebilirsiniz. Ancak backup’ın saklanacağı belirli protkoller bulunmaktadır. vCenter Server, aşağıdaki protokolleri desteklemektedir.

FTP, FTPS, HTTP, HTTPS, SFTP, NFS, veya SMB

Eğer yukarıdaki protokolleri kullanan bir alanınız var ise buraya vCenter Server’ın backup’larını alabilirsiniz.

Önemli: Eğer ortamınızda vCenter HA kullanıyorsanız, backup yanlızca primary node’u yedekler. Restore işleminde ise vCenter HA’in disable edilmesi gerekiyor. Ayrıca yedekleme işlemi yaparken NFS ve SMB protokolu kullanırsanız, restore işlemlerinde restore operasyonunu API üzerinden gerçekleştirmeniz gerekir. Çünkü NFS ve SMB protokolu restore operasyonunda desteklenmiyor.

vCenter Server 7 Yedekleme İşlemi:

vCenter Server 7 ‘nin backup’ını alabilmeniz için öncelikle VMware Appliance Management’a login olmanız gerekmektedir. VMware Appliance Management‘a login olmak için aşağıdaki link’i kullanabilirsiniz.

https://VCENTER-IP:5480

Yukarıdaki bölüme giriş yaptıktan sonra Backup tab’ına giriş yapıyoruz. Burada karşımıza 2 bölüm çıkıyor. Bunlardan birtanesi, Backup Now birdiğeri ise Backup Schedule seçeneğidir. Backup Now bölümünden anlık backup’lar alabilirken, backup schedule bölümünden belirli tarih veya zaman aralığında backup alabilmeniz için backup job’u oluşturabilirsiniz.

vCenter Server 7 Backup Nasıl Alınır?

Backup now bölümüne giriş yaptığımızda karşımıza birden fazla seçenek çıkıyor.

Backup location: Yazımın en başında backup’ın hangi protokolleri desteklediğini belirtmiştim. Ben burada FTP alanını yazıyorum.

Backup server credentials: Belirtmiş olduğunuz backup location’un erişim bilgilerini yazıyoruz.

Encrypted backup: Backup alındıktan sonra bunun encrypt hale getirilmesini istiyorsanız buraya şifre belirtmeniz gerekir. Böylece backup’ı restore etmek istediğinizde encrypt için belirtmiş olduğunuz şifreyi yazmanız istenir. Eğer şifreyi unutursanız backup’ı asla restore edemezsiniz.

DB Health Check: Backup alınmadan önce database’in genel performansı kontrol edilir. Eğer bu seçeneği seçerseniz sahip olduğunuz database boyutuna göre backup işlemi daha uzun sürecektir. Çünkü backup öncesinde database’i kontrol edecektir.

Data: Stats, events and Tasks seçeneğini isterseniz seçmeyebilirsiniz. Eğer bu seçeneği seçmezseniz backup’ınız daha kısa sürede tamamlanır. Ancak restore etmek istediğinizde vCenter Server’ın performance stats, events ve task’ları gelmez. Yani boş olarak gelir veri. Burada herzaman için bu seçeneği seçin yani seçili olsun. Default olarak zaten seçili bir şekilde geliyor.

Description: Aldığınız backup ile ilgili ek bilgiler yazabilirsiniz. Birden fazla backup alıyorsanız bu backup’ı neden aldığınızı buraya yazabilirsiniz.

Start butonuna bastığınızda backup’ınız başlayacaktır.

    Start butonuna bastığımızda backup’��mız başlıyor. Backup tamamlandığında backup location bölümüne belirtmiş olduğunuz adreste bu backup’ı görebilirsiniz.

Backup tamamlandıktan sonra Activity bölümünden backup’ın nekadar sürede tamamlandığını ve data transfer sürelerini görebilirsiniz.

Backup now seçeneği belirtmiş olduğum gibi hemen backup almanızı sağlıyor. Peki bir Backup schedule etmek istiyorsak yani otomatik olarak backup ‘ın düzenli birşekilde alınmasını istiyorsak ne yapmamız gerekiyor. Bunun için Backup bölümüne giriş yaptıktan sonra sağ üstte yer alan Configure seçeneğine giriş yapıyoruz.

  Configure butonuna bastığınızda karşınıza yukarıdaki gibi ekran gelir. Create Backup Schedule ekranından yine Backup now’da olduğu gibi backup location ve username’i belirtiyoruz. Burada Backup now’dan farklı olarak karşınıza Schedule ve Number of Backups to retain seçenekleri geliyor. Diğer seçenekleri anlattığım için tekrar anlatmayacağım. Sadece bu seçenekleri anlatacağım.

Schedule: Bu seçenekte karşınıza 3 tane ekstra seçenek çıkar. Bunlar; Dailiy, Weekly ve custom seçeneğidir. Günlük ve haftalık schedule’lar yapabilirken isterseniz custom seçeneği ile belirli günleri seçip o şekilde backup aldırabilirsiniz.

Number of backup to retain: Retain all backup seçeneğini seçerseniz tüm backup’ları tutar. Eğer siz burada Retain last.. Backups seçeneğini seçerseniz burada belirtmiş olduğunuz backup kadar backup saklar. Böylece backup’ı yüklediğiniz alandan tasarruf sağlamış olursunuz.

Tüm işlemleri tamamladıktan sonra Create seçeneğine basarak Backup Schedule’ı oluşturuyoruz.

  Ben saati 11:59 olarak ayarladığım için her gün 11:59’da bunun backup’ını almaya başlayacaktır. Burada almış olduğunuz backup’ları görmek için backup location bölümüne yazmış olduğunuz path’e giriş yapabilirsiniz.

Backup’ların başarılı bir şekilde alındığını görüyoruz. Bir sonraki makalemde sizlere restore operasyonunu anlatacağım.

Umarım faydalı olmuştur.

İyi çalışmalar.

[tayfundeger]

New Post has been published on

New Post has been published on https://www.tayfundeger.com/free-esxi-7-ozellikleri-nelerdir.html

Free ESXi 7 Özellikleri Nelerdir?

Merhaba,

Free ESXi 7 Özellikleri Nelerdir? isimli bu makalemde sizlere Free ESXi 7’nin özelliklerini anlatacağım. Hemen hemen her ESXi versiyonu çıktığında Free ESXi ile ilgilide bilgi veriyorum.

Daha önceki Free ESXi versiyonları ile ilgili aşağıdaki linkleri inceleyebilirsiniz.

Free ESXi 6.7 Özellikleri Nelerdir?

Öncelikle kısaca Free ESXi hakkında bilgi vereyim daha sonrasında Free ESXi 7 ‘nin özellikleri hakkında bilgi vereceğim. Free ESXi diye bahsettiğim aslında ayrı bir download’ı olan farklı bir ürün değildir. Normal ESXi ISO dosyasını indiriyorsunuz. Girmiş olduğunuz key’e göre free versiyon oluyor. Free ESXi daha çok test ortamlarında kullanılır çünkü bazı kısıtlamalar mevcuttur. Free ESXi kullanıyorsanız, VMware’den support alamazsınız. Daha önceki makalemde de belirtmiştim. ESXi 6.7 ‘den itibaren 32GB memory sınırı kaldırıldı.

Free ESXi 7 için bir key aldığınızda tüm ESXi 7.x versiyonlarında bunu kullanabilirsiniz.

Free ESXi 7 Özellikleri Nelerdir?

Kısaca Free ESXi 7 Özelliklerini sıralayalım;

Support‘u bulunmuyor. Eğer bir sorun yaşarsanız forumlardan support almanız gerekiyor.

Free ESXi, vCenter Server ‘a eklenemez. Eğer ortamınızda bir vCenter Server var ise buna Free ESXi’i ekleyemezsiniz.

Bazı API’lar çalışmamaktadır. Örneğin bazı backup programları Free ESXi’dan backup alamaz.

Fiziksel CPU limitasyonu bulunmamaktadır.

Host başına Logical CPU limiti 480’dir.

Virtual machine’e verebileceğinzi maksimum CPU miktarı 8 vCPU’dur.

Üretilen her key’i maksimum 100 adet fiziksel sunucuda kullanabilirsiniz.

Free ESXi 7 için aşağıdaki linki kullanabilirsiniz.

https://my.vmware.com/en/web/vmware/evalcenter?p=free-esxi7

Ayrıca, Free ESXi 6.5 veya Free ESXi 6.7 kullanıyorsanız aşağıdaki makaleyi kullanarak ESXi 7 versiyonuna upgrade yapabilirsiniz.

ESXi 6.7 to ESXi 7 Upgrade

Free ESXi’i download etmek için aşağıdaki adımları uygulayabilirsiniz.

Free ESXi 7 Özellikleri Nelerdir?

Login olduktan sonra ilk olarak register işlemini yapmanız gerekiyor. Register işlemini tamamlayıp License bölümüne giriş yaptığınızda karşımıza yukarıdaki gibi lisans ve download ekranı geliyor. ESXi 7 download ettikten sonra License information bölümünde karşınıza gelen key’i ESXi’ a ekleyebilirsiniz.

Umarım faydalı olmuştur.

İyi çalışmalar.

[tayfundeger]

New Post has been published on VMware Virtualization Blog

New Post has been published on http://www.tayfundeger.com/vsphere-6-7-update-3-yenilikleri.html

vSphere 6.7 Update 3 Yenilikleri

Merhaba,

Geçtiğimiz günlerde vSphere 6.7 Update 3 ‘ün duyurusu yapıldı. Bu update ile birlikte gelen önemli yenilikler var. Bunları kısaca inceleyelim.

VMware, vSphere 6.7 Update 3 ile birlikte önemli yenilikler getirdi. Yenilikleri incelediğimde içlerinde en çok beğendiğim yenilik ise PNID’yi değiştirebilmeydi. Primary Network Identifier yani PNID değiştirilmesi vCenter Server 6.x’te desteklenmemektedir. PNID, deployment sırasında Sistem Adına eşittir. Sistem Adı diye bahsettiğim burada Fully Qualified Domain Name (FQDN) veya bir IP adresi olabilir. Örneğin, bir sistem adı vcenter.corp.local veya 10.10.100.50 olabilir ve bu da PNID olur. Deployment sonrasında PNID kilitlenir ve bir daha değiştirilemez. İlk deployment sırasında Sistem Adı için bir IP adresi kullanılmışsa, IP adresi PNID olur ve bu IP adresi değiştirilemez. Bu nedenle, bir FQDN’nin mümkünse vCenter Sunucusu veya PSC’nin IP adresinin gelecekte değiştirilmesine izin verecek şekilde kullanılması önerilir. vSphere 6.7 Update 3 ile birlikte artık PNID’yi değiştirebileceğiz.

Birden fazla NVIDIA® vGPU desteği:

vSphere 6.7 Update 3 ile birlitke daha fazla grafik performansı sağlamak amacı ile virtual machine başına çoklu vGPU desteklenecektir. Bir virtual machine’e bağlı en fazla 4 adet vGPU yapılandırabilirsiniz. Böylece vGPU kullanan virtual machine’lerin performansını arttırabilir ve kullanıcılara üst düzey bir performans deneyimi sunabilirsiniz.

AMD EPYC ™ Generation 2 desteği:

vSphere 6.7 Update 3 ile, 2. Nesil AMD EPYC ™ işlemcilerle uyumlu olacak. AMD ve VMware geçtiğimiz günlerde  VMware vSphere’in gelecekteki bir sürümünde yeni güvenlik ve yüksek performanslı 2. Nesil AMD EPYC işlemcilerin diğer özellikleri için destek sağlamak üzere yakın bir işbirliğini duyurdu .

Dynamic DNS desteği:

Dynamic DNS (DDNS), bir DNS sunucusunu yeni verilerle dinamik olarak güncellemek için bir protokol tanımlar. Dynamic DNS’den önce, yöneticilerin DNS sunucuları tarafından depolanan kayıtları manuel olarak yapılandırması gerekiyordu. vCenter Server Appliance (VCSA) bir DHCP sunucusu kullanılarak dinamik bir IP ile kurulduğunda ve VCSA IP değiştiğinde, ana bilgisayar adının doğru bir şekilde çözüldüğünden emin olmak için DNS kayıtlarının manuel olarak ayarlanması gerekiyordu.

vSphere 6.7 Update 3 ile Dynamic DNS kullanımı desteklenecektir. DNS değişiklikleri müşteri veri merkezlerinde yaygın olduğundan, VCSA kendisini dinamik olarak DNS sunucularında kaydetme olanağına sahip olacaktır.

Driver Geliştirmeleri:

vSphere 6.7 Update 3 ile birlikte VMxnet3 geliştirilmeleri sunulmuştur. ESXi 6.7 Update 3 ile birlikte ixgben driver’i CPU verimliliğini optimize etmek için geliştirilmiştir. Broadcom bnxnet driver’i 100GbE network adaptörlerini ve çoklu RSS yayınlarını destekleyecektir. VMxnet3 v4 driver’i ile birlikte, ENS yani Enhanced Networking Stack destekleniyor olacaktır. Ayrıca vSphere 6.7 update 3 ile birlikte aşağıdaki driver’lar update olmuştur.

VMware nvme

Microchip smartpqi

Marvell qlnativefc

Broadcom lpfc/brcmfcoe

Broadcom lsi_msgpt2

Broadcom lsi_msgpt35

Broadcom lsi_msgpt3

Broadcom lsi_mr3

Intel i40en

Intel ixgben

Cisco nenic

Broadcom bnxtnet

Yazımın başında vSphere 6.7 Update 3 ile birlikte gelen PNID’nin değiştirilmesinden bahsetmiştim. PNID’nin değiştirilmesi için bazı gereksinimler mevcut. Kısaca bunlardan bahsetmek istiyorum.

Öncelikle PNID yani FQDN’i değiştirmeniz için vCenter Server 6.7 Update 3‘ü çalıştırmanız gerekecektir. Bu aşamada SSO Domain Administrator yani administrator@vsphere.local adresinin kimlik bilgileride gerekli olacaktır.

FQDN değiştirme işlemi yanlızca embedded PSC ile birlikte kullanılan vCenter Server’larda geçerli olur.

vCenter Server ‘a register durumda olan ürünlerin FQDN değişikliğinden önce unregister edilmesi gerekmektedir. Aksi halde erişim problemleri çıkabilir. FQDN değiştirildikten sonra tekrar register edilebilir.

Enhanced Linked Mode yani ELM desteklenir. FQDN değişikliği için bir vCenter Server node’unun CMSSO-UTIL kullanarak vSphere SSO domain’inden kaldırılması ve FQDN değişikliği yapıldıktan sonra tekrar vSphere SSO domain’ine eklenmesi gerekir.

Ortamınızda vCenter HA yani VCHA kullanıyorsanız FQDN değişikliğinden önce bu kaldırılmalıdır. FQDN değişiminden sonra yeniden oluşturabilirsiniz.

Tüm custom sertifikalar yeniden oluşturulması gerekmektedir.

Hybrid Linked Mode kullanıyorsanız yeniden oluşturmanız gerekmektedir.

FQDN değişmiş bir vCenter Server yeniden Active Directory‘e bağlanması gerekir.

FQDN değişiminden sonra hostname’in DNS tarafından çözüldüğünden emin olmalısınız.

vCenter Server’in FQDN’ini değiştirmeden önce mutlaka ve mutlaka yedeklemelisiniz. VCSA ile birlikte gelen backup çözümü sayesinde kolayca yedek alabilir daha sonrasında restore edebilirsiniz. Yedekleme ile ilgili aşağıdaki makalemi inceleyebilirsiniz.

VCSA 6.7 Backup Nasıl Alınır?

Burada aslında en önemli olan bölümlerden birtanesi DNS üzerinde gerekli kayıtların doğru bir şekilde açılmış olmasıdır. DNS üzerinde Forward ve Reverse DNS kayıtlarının açıldığından emin olmalısınız.

Umarım faydalı olmuştur.

İyi çalışmalar.

[tayfundeger]

New Post has been published on VMware Virtualization Blog

New Post has been published on http://www.tayfundeger.com/objective-1-1-identify-the-pre-requisites-and-components-for-vsphere-implementation.html

Objective 1.1 – Identify the pre-requisites and components for vSphere implementation

Merhaba,

VCP-DCV 2019 sertifika sınavına çalışırken kullanmanız gereken bir çalışma dökümanının ilk serisinden başlıyoruz. VCP-DCV 2019 sertifikasını almak için 2v0-21.19 isimli sınava girmeniz gerekiyor. Bu sınava girmeden önce bu çalışma dökümanını okumanız ve çalışmanız sizin için oldukça faydalı olacaktır. Bu yazımda VMware vSphere ESXi ve vCenter Server ile ilgili çeşitli bilgiler vereceğim.

Sanallaştırma yapmak için kullandığımız ürünlerden birtanesi ESXi Server ‘dır. ESXi Server sayesinde fiziksel donanımı sanallaştırabilir ve sanallaştırdığımız donanım üzerinde sanal makineler oluşturabiliriz. vCenter Server sayesinde ise ESXi Server ‘ları merkezi bir yerden yönetebilir ve vCenter Server ile birlikte gelen bazı özellikleri kullanarak hayatımızı kolaylaştırabiliriz.

Sanal makine, tıpkı bir fiziksel sunucu gibi işletim sistemi ve uygulamaları çalıştırır . Hypervisor, sanal makineleri çalıştırmak için bir platform görevi görür ve fiziksel sunucu kaynaklarının daha verimli bir şekilde kullanılmasına izin verir.

Her sanal makine, sanal bir CPU, bellek, sabit disk ve network kartı dahil olmak üzere sanal tabanlı donanımını içerir.

ESXi , vSphere ortamındaki hipervizördür. Hypervisor, sanallaştırılmış bir veri merkezinde fiziksel veya sanal donanıma kurulur ve sanal makineler için bir platform görevi görür. Hypervisor, sanal makinelerin çalışmasını desteklemek için sanal makinelere dinamik olarak fiziksel donanım kaynakları sağlar. Hypervisor, sanal makinelerin temel fiziksel donanımdan bir dereceye kadar bağımsız bir şekilde çalışmasına izin verir. Örneğin, bir sanal makine bir fiziksel sunucudan diğerine taşınabilir veya sanal diskler, sanal makinenin çalışmasını etkilemeden bir tür depolama alanından diğerine taşınabilir.

ESXi Gereksinimleri:

Desteklenen sunucu platformu. Desteklenen platformların bir listesi için http://www.vmware.com/resources/compatibility adresindeki VMware Uyumluluk Kılavuzu’na bakın .

ESXi 6.7 , en az iki CPU çekirdeğine sahip bir fiziksel sunucu gerektirir.

ESXi 6.7 , Eylül 2006’dan sonra piyasaya sürülen 64 bit x86 işlemcileri destekler. Buna çok çeşitli çok çekirdekli işlemciler de dahildir. Desteklenen işlemcilerin tam bir listesi için, http://www.vmware.com/resources/compatibility adresindeki VMware uyumluluk kılavuzuna bakın .

ESXi 6.7 , BIOS’taki CPU için NX / XD bitinin etkinleştirilmesini gerektirir.

ESXi 6.7 , minimum 4 GB fiziksel RAM gerektirir. Sanal makineleri çalıştırmak için tipik üretim ortamlarında en az 8 GB RAM sağlanması önerilir.

64 bit sanal makineleri desteklemek için, x64 CPU’larda donanım sanallaştırma desteği (Intel VT-x veya AMD RVI) etkinleştirilmelidir.

Bir veya daha fazla Gigabit veya daha hızlı Ethernet gereklidir. Desteklenen network kartları modellerinin listesi için http://www.vmware.com/resources/compatibility adresindeki VMware Uyumluluk Kılavuzu’na bakın .

ESXi 6.7 kurulumu için boot partition minimum 1GB gereksinimi bulunmaktadır. Siz isterseniz bunu USB bellek’e, isterseniz bir raid grubuna kurabilir isterseniz de boot from SAN ile SAN üzerinden boot ettirebilrisiniz. Eğer scratch, tmp gibi alanların olmasını istiyorsanız 5.2 gb’lık bir disk gerektirir. USB veya SD cihazlara kruulum yaparsanız /scratch partition oluşmaz. Bunu manuel olarak tanımlamak durumunda kalırsınız. Ancak RAID grubunda bir disk veya RAID grubunda olmayan bir disk üzerine kurulum yaparsanız /scratch partition otomatik olarak oluşur.

Varsayılan olarak, dört karakter sınıfından bir karakter karışımı eklemeniz gerekir: küçük harfler, büyük harfler, sayılar ve parola oluştururken alt çizgi veya kısa çizgi gibi özel karakterler.

Varsayılan olarak, parola uzunluğu 7’den ve 40’tan azdır.

Parolalar bir sözlük kelimesini veya bir sözlük kelimesinin bir kısmını içeremez.

vCenter Server:

vCenter Server , sanal makinelerin ve ESXi host’ların yönetimi, çalışması, kaynak sağlama ve performans değerlendirmesi için merkezi bir platform sunar. vCenter Server farklı noktalarda veya aynı noktada bulunan ESXi host’ların yönetimini merkezi biryerden yapmanızı sağlar. Tabi vCenter Server sayesinde cluster oluşturabilir ve altyapınızı koruma altına alabilirsiniz.

Platform Services Controller Nedir?

vCenter Server kurulumu yaparken Platform Services Controller’i embedded olarak kurabilir veya External deployment yöntemi ile de kurabilirsiniz. Ancak Platform Services Controller end of support duruma geldiği için bunu önermiyorum.

External PSC Desteği Bitiyor

vCenter Server’i kurarken isterseniz Windows deployment’i isterseniz de vCenter Server Appliance’i kurabilirsiniz. Ancak bir sonraki major release ‘de windows vCenter Server artık kullanılmayacağı için kurulumlarınızda vCenter Server Appliance’i kullanmanızı tavsiye ederim. vCenter Server Appliance Linux tabanlı hazır ve yapılandırılmış bir hizmettir. vCenter Server Appliance sayesinde 15 dakika gibi kısa bir süre içerisinde vCenter Server ‘in kurulumunu tamamlayabilirsiniz.

vCenter Server Appliance aşağıdaki paketleri içerir;

Photon OS® 1.0

Platform Services Controller ve servisleri

vCenter Server servisleri

PostgreSQL

VMware vSphere Update Manager Extension

vCenter Server Appliance sayesinde 2.000 tane ESXi host ve 35.000 tane virtual machine yönetebilirsiniz. Ayrıca vSphere Update Manager sayesinde ESXi host’larınızın patch management’ini yapabilirsiniz.

vCenter Server Gereksinimleri;

Tiny (up to 10 hosts or 100 VMs) – vCPU – 2 Memory – 10 GB Default Storage – 250 GB

Small (up to 100 hosts or 1000 VMs) – vCPU – 4 Memory – 16 GB Default Storage – 290 GB

Medium (up to 400 hosts or 4000 VMs) – vCPU – 8 Memory – 24 GB Default Storage – 425 GB

Large (up to 1000 hosts or 10000 VMs) – vCPU – 16 Memory – 32 GB Default Storage – 640 GB

X-Large (up to 2000 hosts or 35000 VMs) – vCPU – 24 Memory – 48 GB Default Storage – 980 GB

vCenter Server Appliance’in kurulumu için aşağıdaki makalemi inceleyebilirsiniz.

vCenter Server Appliance 6.7 Kurulumu – Bölüm 1

vCenter Server Appliance 6.7 Kurulumu – Bölüm 2

Platform Services Controller ile birlikte aşağıdaki hizmetler yüklenir;

vCenter Single Sign-On:

vCenter Single Sign On kimlik doğrulama hizmeti, vSphere yazılım bileşenlerine güvenli kimlik doğrulama hizmetleri sağlar. vCenter Single Sign On özelliğini kullanarak, vSphere bileşenleri, her bir bileşenin bir kullanıcıyı Active Directory gibi bir dizin hizmetiyle ayrı ayrı kimlik doğrulaması yapmasını zorunlu kılmak yerine, birbirleriyle güvenli bir simge değişim mekanizması aracılığıyla iletişim kurar. vCenter Single Sign On, vSphere çözümlerinin ve bileşenlerinin yükleme veya yükseltme işlemi sırasında kaydedildiği ve bir altyapı kaynağı sağladığı bir iç güvenlik alanı (örneğin, vsphere.local) oluşturur. vCenter Single Sign-On, kullanıcıları kendi iç kullanıcılarından ve gruplarından doğrulayabilir veya Microsoft Active Directory gibi güvenilir dış dizin hizmetlerine bağlanabilir.

vSphere License Service:

vSphere License Service, bir Platform Services Controller veya Linked Platform Services Controller bağlı tüm vCenter Sunucu sistemlerine ortak lisans envanteri ve yönetim yetenekleri sağlar.

VMware Certificate Authority:

VMware Certificate Authority (VMCA) her ESXi sunucusuna, varsayılan olarak root certificate authority VMCA’ya sahip imzalı bir sertifika verir. ESXi, vCenter Server’a eklendiğinde sertifika otomatik olarak yüklenir. Tüm ESXi sertifikaları host üzerinde yerel olarak depolanır.

vCenter Server ile birlikte aşağıdaki servisler kurulur;

PostgreSQL:

vCenter Server’in kullanmış olduğu database’dir.

vSphere Web Client:

vSphere Web Client’a bağlanmayı sağlayan ve bunun sayesinde vCenter Server altyapısında bulunan sanal makine yönetimi, ESXi host yönetimi yapabilirsiniz. Web tarayıcısı üzerinden bağlantı sağlanır.

vSphere Client:

Web tarayıcısını kullanarak vCenter Server’a bağlanmanızı sağlayan HTML 5 tabanlı bir çözümdür.

vSphere ESXi Dump Collector:

Kritik bir hata oluştuğunda ESXi tarafından oluşturulan dump dosyasını network üzerindeki bir paylaşıma gönderebilirsiniz.

VMware vSphere Syslog Collector:

VMware vSphere Syslog Collector sayesinde ESXi’in log’larını networkte yer alan bir Syslog sunucusuna gönderebilirsiniz.

vSphere Auto Deploy:

Birden fazla fiziksel sunucuya otomatik olarak ESXi kurabilirsiniz.

VMware vSphere Update Manager Extension:

vSphere Update Manager sayesinde ESXi host’ların patch mangement’ini yönetebilirsiniz. Hatta sanal sunucuların vmware tools versiyonlarını bile update manager üzerinden güncelleyebilirsiniz.

Umarım faydalı olmuştur.

İyi çalışmalar.

[tayfundeger]

New Post has been published on VMware Virtualization Blog

New Post has been published on http://www.tayfundeger.com/vsphere-6-5-distributed-switch-mimarisi.html

vSphere 6.5 - Distributed Switch Mimarisi

Merhaba,

Daha önce Distributed Switch ile ilgili birçok bilgi vermiştim. Ancak bazı konularda güncelleme yapmam gerekiyor. Özellikle vSphere 6.5 ile birlikte çeşitli yenilikler geldi. Daha önce yazmış olduğum Distributed Switch ile ilgili yazılara aşağıdaki link’den ulaşabilirsiniz.

vSphere Distributed Switch Bölüm 1 – Standard ve Distributed Switch Mimarisi

vSphere Distributed Switch Bölüm 2 – Virtual Machine Network’u

vSphere Distributed Switch Bölüm 3 – Standard ve Distributed Switch farkı?

vSphere Distributed Switch Bölüm 4 – Distributed Switch nasıl oluşturulur?

vSphere Distributed Switch Bölüm 5 – Distributed Switch’e host eklemek

vSphere Distributed Switch Bölüm 6 – Distributed Switch’e manuel uplink eklemek

vSphere Distributed Switch Bölüm 7 – Distributed Port Group Nasıl oluşturulur?

vSphere Distributed Switch Bölüm 8 – VMkernel’i Standard Switch’den Distributed Switch’e migrate

vSphere Distributed Switch Bölüm 9 – VMnetwork’u Standard Switch’den Distributed Switch’e migrate

vSphere Distributed Switch Bölüm 10 – Distributed Switch Konfigurasyonu Export

Bu yazımda vSphere 6.5 Distributed Switch mimarisinden detaylı olarak bahsedeceğim. Eğer lisans’ınız yeterli ve ortamınızda birden fazla ESXi host bulunuyor ise distributed switch kullanabilirsiniz. Network’de bir VLAN eklemek istediğinizde tek tek host’larda virtual switch üzerinde konfigurasyon yapmanıza gerek bulunmuyor. Distributed Switch’in yönetimsel anlamda oldukça faydalı özellikleri bulunmaktadır. Tabi bunun yanında virtual switch’e göre bir hayli farklı özelliği bulunmaktadır.

vSphere üzerinde bulunan network switch’i iki mantıksal bölümden oluşur. Bunlar data plane ve management plane olmak üzere ikiye ayrılmaktadır. Data plane üzerinde switch üzerinde filter, tag, packet switching işlemlerini uygular. Management plane ise, data plane’i yapılandırmak için kullandığımız bir yapıdır. Bir vSphere Standard Switch data ve managemen plane’i barındırır ve standart switch’de bir konfigurasyon yaparken her host başına bu işlemi yapmanız gerekmektedir. Ortamda birden fazla host var ise tek tek tüm host’larda Standard Switch konfigurasyonunu yapmanız gerekmektedir. Distributed Switch’de ise bu durum biraz daha farklıdır. Burada data plane ve management plane birbirinden ayrılır. Management plane doğrudan vCenter Server ile ilişkilidir ve Datacenter seviyesinde işlevselliği vardır. Data Plane ise host seviyesinde işlevselliği vardır. Distributed Switch’in data plane bölümüne host proxy switch denir. vCenter Server ‘da (management plane’de) oluşturduğunuz ağ yapılandırması otomatik olarak tüm host proxy switch’lere (data plane) iletilir. vSphere Distributed Switch kullanılarak virtual machine network’u veya Vmknernel port’ları oluşturmak için iki yöntem kullanır. Bunları kısaca anlatalım.

Uplink Port Group:

Distributed Switch oluşturulması sırasında bir uplink portgroup veya dvuplink portgroup tanımlanır ve bir veya daha fazla uplink bu switch’e bağlı durumda olabilir. Uplink sayesinde host’ların fiziksel bağlantısı sağlanır ve bu uplink’ler aynı zaman fail over ve load balancing işlemlerinide gerçekleştirirler. Fiziksel NIC’leri distributed switch üzerindeki uplink’lere eşlersiniz. Host seviyesinde her fiziksel NIC, belirli bir ID’ye sahip olan bir uplink portuna bağlıdır. Failover ve Load balancing policy’lerini uplink’ler üzerinden ayarlarsanız bu tüm host proxy switch’lerine otomatik olarak dağılacaktır. Böylece her host üzerinde tek tek ayarlama yapmadan yapmış olduğunuz işlemler tüm host’larda uygulanmış olacaktır.

Distributed Port Group:

Distributed Portgroup‘lar virtual machine’lerin network bağlantılarını ve VMkernel trafiğini barındırır. Distributed Portgroup’lar üzerinde NIC teaming, failover, load balancing, VLAN, security, traffic shappingve diğer policy’leri oluşturabilirsiniz. Distributed Port Group üzerinde yaptığınız tüm değişiklikler host proxy switch (data plane) sayesinde tüm host’lar üzerinde geçerli olur. Zaten distributed Switch’inde burada kullanma kolaylığı ortaya çıkar. Örneğin vlan için oluşturduğunuz bir porgroup bu distributed switch ‘e dahil tüm ESXi host’larda geçerli olur. ESXi 5.5 ve sonraki sürümlerinde distributed port sayısını dinamik olarak artırabilir veya azaltabilirsiniz. Bir distributed port group oluşturduğunuzda default olarak 128 port tanımlı gelir. Eğer yapınızda birden fazla distributed portgroup var ise ve hepsi default olarak 128 port tanımlı durumda ise muhtemelen configuration maximum’a takılırsınız. Ondan dolayı kullanacağınız port’u tanımlamanız herzaman sizin için daha iyi olacaktır.

NIC Teaming and Port Allocation on a vSphere Distributed Switch:

Yukarıdaki topolojiye 3 VM network oluşturulmuş ve 2 tane’de VMkernel network’u oluşturulmuş durumda. Distributed Switch’i oluşturduğunuzda ilk olarak uplink port group’lar oluşur. Bu uplink’lere kaç adet Fiziksel NIC bağlayacağınızı distributed switch’i oluştururken belirleyebilirsiniz. Oluşturma esnasında host’ları uplink’ile ilişkilendirirsiniz. Yukarıdaki örnekte VM network için 4 uplink oluşturulmuş durumda. Bu uplink’lere her iki host’da bulunan fiziksel NIC’ler eklenmiş durumdadır. Eğer bu işlemleri yapmazsanız VMnetwork’e bağlı virtual machine’leriniz ve Vmkernel network’unuz external network ile haberleşemez.

Packet Flow on the Host Proxy Switch:

ESXi host tarafında, virtual machine’lerden ve VMkernel‘den gelen paketler fiziksel network’e ulaşması için belirli katmanlardan geçer. Yukarıdaki topolojiye göre, ESXi host 1 deki VM1’den gönderilen bir paket ilk olarak VMnetwork distributed portgroup‘unun 0 numaralı portuna erişir. Bu aşamadan sonra Uplink portgroup’da virtual machine’ın network’u  uplink port 5 veya uplink port 6’dan çıkış yapabilir. Uplink 5’den  network çıktığında vmnic0 üzerinden external network’e erişir. Aynı şekilde uplink port 6’dan network çıktığında vmnic1 üzerinden external network’e erişir.

Umarım faydalı olmuştur.

İyi çalışmalar.